ایماندران شهروندان آسمان هستند ولی این امر بدین معنا نیست که ایمانداران مسیحی شهروندان زمینی کشورهایشان نیستند، بلکه در قبال دولتهای زمینی خود مسئول نیز هستند. ولی اول باید به خداوندی که در آسمان است وفادار باشند. ایمانداران در این جهان، چون غریبان و بیگانگان هستند. بنابراین، ایماندران به عوض تکیه بر ملیت، قوم، نژاد، زبان و غیره باید به عیسی مسیح فخر و اعتماد کنند. ما نباید یکدیگر را به دو گروه "خارجی" و "داخلی" تقسیم کنیم، زیرا که همۀ ما در اینجا غریب و بیگانه هستیم و وطن اصلی ما آسمان است. در آسمان، همۀ ما هموطن خواهیم بود.
ما نه فقط شهروندان آسمان هستیم، بلکه منتظر آمدن نجات دهنده یعنی عیسی مسیح خداوند نیز هستیم تا از آسمان بیاید! انتظار کشیدن در واقع با زبانی قوی بیانگر این مطالب است که کسی به چیزی که قرار است به وقوع بپیوندد ایمان راسخ دارد. این امر یعنی سر و گردن را بلند کردن برای دیدن یا شنیدن چیزی که به وجود آن اطمینان داریم. پس بیایید با اشتیاق منتظر بازگشت خداوند و نجات دهندۀ خود باشیم.

  تفسیر کاربردی   انجیل یوحنا  فصل  ۱۰

شبان و گوسفندان (۱۰: ۱-۲۱)
۱ عیسی بلافاصله بعد از اینکه به فریسیان کوری شان را گوشزد کرد (یوحنا ۹: ۳۹-۴۱)، شروع به تعلیم در مورد شبان نیکو نمود. بر طبق عهد عتیق، رهبران یهود می‌‌بایست دیدبانان و شبانان بنی اسرائیل می‌‌بودند، لیکن ایشان در انجام وظیفه خود کوتاهی کرده بودند و کور شده، فاقد ادراک بودند (اشعیا ۵۶: ۹-۱۱). ایشان چوپانانی دروغین بودند. آنان شبیه به دزد و راهزنی بودند که از در وارد آغل گوسفندان نمی‌‌شدند.

۲-۳ شبان حقیقی (مسیح) همواره از در داخل می‌‌شود و آشکارا می‌‌آید. وی گوسفندانش را صدا می‌‌زند و آنها او را می‌‌شناسند.

۴-۶ گوسفندان تنها به دنبال آن شبانی روان می‌شوند که صدای او را بشناسند؛ صدای شبان دروغین برای آنها آشنا نیست.
در عهد عتیق خدا خود شبان بنی اسرائیل بود (مزمور ۲۳: ۱؛ حزقیال ۳۴: ۱۵-۱۶). لیکن اکنون عیسی را تعیین نموده تا شبان ما باشد؛ او همچنین کمک شبانان، یعنی کشیشان و معلمینی را برای کلیسا تعیین کرده است (اعمال رسولان ۲۰: ۲۸-۳۱ مشاهده شود). پولس رسول «کمک شبان» اصلی عیسی بود (یوحنا ۲۱: ۱۵-۱۷ مشاهده شود). پطرس نیز در رسالۀ اول خود برای ما نوشته که کمک شبانان حقیقی چگونه باید رفتار کنند (اول پطرس ۵: ۱-۴ و تفسیر آن مشاهده شود).

۷ عیسی درِ گوسفندان است. وی دری است که گوسفندان از آن وارد آغل شده، احساس ایمنی می‌کنند. به همان ترتیب، عیسی «در» یا راهی است که به واسطه آن ایمانداران وارد آسمان شده، حیات جاودانی می‌یابند (یوحنا ۱۴: ۶).

۸ عیسی فرمود: «جمیع کسانی که پیش از من آمدند دزد و راهزن هستند». این بدین معنی است که تمام کسانی که پیش از طلوع آفتاب می‌آیند شبانان حقیقی نیستند. شبان حقیقی به هنگام طلوع آفتاب می‌آید تا گوسفندان را به چرا ببرد؛ هر که پیش از آن بیاید دزد است.
دزد از در وارد نمی‌‌شود. هر که بخواهد شبان حقیقی باشد، باید از در داخل شود؛ این کسی نیست جز مسیح. اگر بخواهیم دیگران را نجات دهیم، باید ابتدا خود نجات یافته باشیم.

۹ من در هستم. هیچ کس نمی‌‌تواند داخل آسمان گردد مگر به واسطه مسیح (یوحنا ۱۴: ۶). یعنی هیچ کس جز به واسطه مسیح نمی‌‌تواند نجات یابد (اعمال رسولان ۴: ۱۲). تنها یک در وجود دارد.

۱۰ شبان دروغین یعنی دزد برای صدمه زدن می‌آید. وی گرگی است در لباس گوسفند (متی ۷: ۱۵؛ اعمال رسولان ۲۰: ۲۹).
لیکن شبان نیکو نزد گوسفندان، یعنی ایمانداران می‌آید تا حیات یابند و آن را زیادتر حاصل کنند. شبان دروغین هلاکت به همراه می‌آورد، لیکن شبان نیکو حیات می‌آورد و این حیاتی است جاودانی (آیۀ ۲۸) که با ایمان شخص آغاز شده، هرگز پایان نمی‌‌پذیرد (یوحنا ۳: ۱۵؛ ۸: ۵۱ و تفسیر آنها مشاهده شود). حیاتی که عیسی می‌دهد حیاتی است روحانی، حیاتی که با تمام پُری خدا پُر شده است (افسسیان ۳: ۱۹). آن حیاتی است مملو از شادی و سلامتی و قدرت که تا ابد دوام می‌یابد.

همۀ مسیحیان دائما در مسیر تکامل و بلوغ روحانی پیش می‌روند. هر یک از ما دارای کمبودها و نقایصی می‌باشیم. آنچه که ما بیش از هر چیز محتاجش هستیم، همانا حکمت است. در این آیه وعده‌ای بسیار عطیم نهفته است: اگر کسی از ما به حکمت محتاج است، کافیست که از خدا سوال نماید و به او داده خواهد شد. خدا حکمت کافی و مورد نیاز ما را به ما عطا خواهد نمود. خدا ما را به خاطر کمبود حکمتمان ملامت نخواهد کرد. او ما را به خاطر جهالتمان مورد باز خواست و توبیخ قرار نخواهد داد. خدا پدر مهربان آسمانی ماست و اگر از او طلب نماییم او به فراوانی به ما حکمت عطا خواهد فرمود.
حکمت با دانش متفاوت است. ما با تکیه بر نیرو و تلاش خود دانش کسب می‌کنیم. ما به جهت کسب دانش، به مدرسه و دانشگاه رفته و زیر دست استادان علم می‌آموزیم. ولی حکمت حقیقی هدیۀ خداست. حکمت از دانش مهم‌تر است، زیرا که تنها به وسیلۀ حکمت قادر به استفادۀ صحیح از دانشمان خواهیم بود. بدون وجود حکمت، بهرۀ چندانی از دانش خود نخواهیم برد.