گذری بر جشنها و اعیاد سالیانه مسیحیان

مسیحیان دارای جشنها، و اعیاد بسیاری در طی سال هستند. برخی از آنها مانند روز کریسمس هر سال در یک تاریخ مشخص رخ می‌دهند؛ در صورتی که برخی از آنها در محدوده‌ای از تاریخ در نوسان هستند. یکی از اعیاد اصلی مسیحیان که داری تاریخ متغیر است عید پاک یا عید قیام است و از آن جهت که تاریخ بسیاری از اعیاد در ارتباط با عید قیام قرار دارد از اینرو تاریخ آنها نیز متغیر می‌باشد. هر یک از این اعیاد دارای تاریخچه و همراه با مراسم خاصی هستند که سعی شده است تا در حد لازم به آن پرداخته شود.
لازم به ذکر است که این اعیاد بر دو بخش تقسیم می‌شوند، یک بخش از آن اعیاد جهانی و عمومی هستند که معمولا توسط ایمانداران سراسر دنیا برگزار می‌شود، و بخش دیگر اعیاد و جشنهایی هستند که توسط یک یا چند منطقه، و یا یک یا چند کشور خاص برگزار می‌شوند. سعی ما بر این است که بتوانیم پاسخگوی هر دو بخش باشیم.
در انتها باید به یاد داشته باشیم که تنها ایمان به عیسای مسیح است که سبب نجات انسان می‌شود؛ این مراسم صرفا برای این است که کار عظیم خداوند برای نجات انسانها را بوسیله کار عیسای مسیح بر روی صلیب به یاد بیاوریم و هیچ یک از این مراسم سبب نجات ما نخواهند شد.

ایام تجلی Season of Advent

سال مسیحی معمولا با یک سری از تدارکات برای کریسمس آغاز می‌شود، و البته این زمانی برای نگاه به بازگشت دوباره مسیح نیز هست. ایام تجلی چهار هفته قبل از کریسمس آغاز می‌شود. بنابراین شامل چهار یکشنبه قبل از کریسمس می‌شود. شروع این ایام مابین ۲۷ نوامبر و ۳ دسامبر و همگام با مابین ۶ و ۱۲ آذر ماه متغیر است.
واژه "Advent" به معنی "آمدن" و "وارد شدن" است و در این ایام، اشاره به جشن تولد مسیح در کریسمس دارد. در این ایام یک برنامه خاص دیگر نیز برای بچه‌ها به نام «نور مسیح» "Christingle" وجود دارد که در جای دیگر به آن خواهیم پرداخت.
ایام تجلی در بسیاری از کلیساها زمانی برای تعمق و آماده سازی جهت برپا داشتن جشن ولادت مسیح در کریسمس است. واژه لاتین نام این ایام از یک کلمه یونانی به نام "parousia" ترجمه شده که معمولا اشاره به بازگشت دوباره مسیح دارد. این ایام فرصتی است تا با مسیحیان دوران قدیم که مشتاقانه در انتظار آمدن دوباره مسیح بودند با همان اشتیاق همگام شویم.
قطعا این ایام صرفا چیزی ورای جشن و در انتظار کریسمس بودن است. ما در پرتو این ایام می‌توانیم به معجزه کریسمس واقف شده و شکرگزار باشیم. فقط در پرتو نور کریسمس است که زندگی مسیحیان مفهوم پیدا می‌کند. این زمانی مابین وعده آمدن اولیه مسیح و وعده بازگشت دوباره اوست.
کلیساها معمولا برای تزئین کلیسا از پارچه‌ها و نوارهایی به رنگ بنفش و یا آبی تیره استفاده می‌کنند. رنگ بنفش نمادی از رنگ سلطنتی و اقتدار مسیح است و آبی نیز نمادی از امید محسوب می‌شود. یکی دیگر از مراسم این ایام روشن کردن چهار شمع بر روی یک تاج گل است. رنگ هر شمع دارای نماد خاص خود است.

• اولین شمع که به رنگ بنفش است، و نمادی از نبوت یا امید محسوب می‌شود و برای اولین یکشنبه ایام ظهور در نظر گرفته شده است.
• دومین شمع نیز به رنگ بنفش و نمادی از بیت لحم، محبت و آماده شدن برای آمدن مسیح است که برای دومین یکشنبه این ایام منظور شده است.
• سومین شمع معمولا به رنگ صورتی و نمادی از شبانان و شادی برای تولد مسیح است که در سومین یکشنبه این ایام روشن می‌شود.
• چهارمین شمع نیز به رنگ بنفش و نمادی از فرشتگان، و صلح و آرامش بر زمین است که در آخرین یکشنبه این ایام روشن می‌شود. و بر اساس اعلام تولد نجات دهنده توسط فرشتگان است.

معمولا افراد شمع پنجمی هم به رنگ سفید و در وسط چهار شمع دیگر روشن می‌کنند که نمادی از کریسمس و عیسای مسیح است.

نور مسیح Christingle

"نور مسیح" یک مراسم نمادین است که توسط بسیاری از فرقه‌های مسیحی برگزار می‌شود؛ این مراسم به مناسبت عیسی مسیح "نور جهان" و در ایام انابت و کریسمس جشن گرفته می‌شود. این رویداد توسط هزاران کلیسا و مدرسه جشن گرفته شده و هدف آن جمع آوری اعانات و پول جهت حمایت از نوجوانان است.
این مراسم شامل پرتقالی است که روبان قرمزی در وسط آن بسته شده و چندین آبنبات و میوه خشک شده که در یک چوب چوبی قرار داده شده و یک شمع است که در پرتقال فرو رفته است. که مفهوم هر یک از این عناصر بطور نمادین به شرح زیر است. البته هر یک از این نمادها بدین خاطر است تا کودکان بتوانند درک بهتری از اهمیت مسیح و انجیل و ارتباط آنها در زمان کریسمس داشته باشند.

• پرتقال نمادی از این دنیاست.
• روبان یا نوار قرمز رنگ نمادی از محبت و خون مسیح است.
• آبنباتها و میوه‌های خشک شده نمادی از آفرینش نیکو خداوند است.
• نور شمع نیز نمادی از نور مسیح در جهان است.

بخشی از جنبه‌های این مراسم شامل دعا، سرود خواندن، و جمع آوری هدایا و کمکهای مردمی می‌باشد؛ از این جهت که این جشن صرفا بر اساس کودکان شکل گرفته است، از اینرو یکی از رویدادهایی است که کوکان نیز بخش مهمی از آن هستند و سبب شادمانی بزرگسالان در هر سن و سالی می‌شوند، حتی کسانی که بطور مرتب به کلیسا نمی‌روند از این جشن لذت می‌برند.
تاریخچه شروع این جشن به سال ۱۷۴۷ می‌رسد که در شهر مرن بورن آلمان و توسط اسقف جاناتان واتویل بنیاد گذاشته شد، او می‌خواست به طریقی ساده شادی را نشان دهد که از طریق مسیح وارد زندگی افراد می‌شود. او وقتی شمعهای روشن را به دست کودکان داد، این چنین دعا کرد: "خداوند عیسی، شعله‌ای در قلب این کودکان روشن کن تا به دوستان تو تبدیل شوند".

روز کریسمس Christmas Day

روز ولادت عیسای مسیح از مریم باکره است که توسط مسیحیان سراسر جهان جشن گرفته می‌شود.

ایام کریسمس Christmastide

ایام کریسمس پس از ایام ظهور در ۲۵ دسامبر که معمولا مصادف با چهارم یا پنجم دی ماه است آغاز شده و بطور سنتی به مدت دوازده روز و تا پنجم ژانویه مصادف با ۱۶ دی ماه بطول می‌کشد و زمانی برای جشن ولادت مسیح است.
برای آگاهی بیشتر از ایام کریسمس می‌توانید به گزینه آیینها در عهد جدید مراجعه کنید.

ایام ظهور Epiphany

ایام ظهور، ولادت و یا نمایان شدن، به زمانی اطلاق می‌شود که عیسای مسیح پسر خدا به صورت یک نوزاد پا به عرصه این جهان گذاشت؛ این ایام معمولا پس از ایام کریسمس و از تاریخ ششم ژانویه همزمان با هفدهم دی ماه آغاز و جشن گرفته می‌شود. این رویداد بر اساس زمانی است که سه نفر از ستاره شناسان بر اساس روایت کتاب مقدس به دیدار عیسای مسیح در هنگام نوزادی آمدند. از همین جهت برخی از فرهنگهای اسپانیایی و لاتین و همچنین برخی از مکانها در کشورهای اروپایی این روز را به نام "روز سه پادشاه" نیز می‌شناسند.
از آن جهت که بین تقویم آداب و رسوم کلیسایی در کلیسای ارتدکس شرق و در کلیسای کاتولیک غرب تفاوت وجود داشت، ایام کریسمس و ایام ظهور در زمانهای متفاوتی جشن گرفته می‌شد اما امروزه بر اساس تقویم کلیساهای غربی، همه این ایام را بطور همزمان برگزار می‌کنند.
اما کلیساهای ارتدکس یونانی و روسی و صربستان، هنوز از تقویم قدیم پیروی کرده و این روز را در نوزدهم ژانویه مصادف با سی دی ماه برگزار می‌کنند.
ایام ظهور معمولا اوج ایام تجلی و دوازده روز کریسمس است، که در واقع در آخرین روز کریسمس واقع شده است. معمولا این روز همراه با جشن است و کیک خاصی بنام کیک پادشاه نیز تدارک دیده می‌شود.
در واقع واژه "Epiphany" به مفهوم "شناخته شده" و "آشکار شده" است که بر طبق دیدگاه کلیساهای غربی پس از ملاقات سه ستاره شناس مجوسی با عیسای مسیح در هنگام نوزادی، سبب شد تا عیسای مسیح همانا خداوند و پادشاه به این دنیا معرفی شود. رنگ طلایی و سفید نیز از رنگهای نمادین این روز هستند؛ و معمولا سه تاج یا سه هدیه، و یا یک ستاره پنج پر، یا تصویری از تاج و ستاره نیز از نمادهای این مراسم هستند.

ایام انابت Lent

انابت ایامی برای روزه گرفتن به مدت ۴۰ روز قبل از عید پاک یا روز قیام است، البته لازم به یاد آوری است که ایام انابت ۴۶ روز قبل از روز قیام شروع می شود ولی از آنجا که دارای شش یکشنبه است و در روز یکشنبه معمولا روزه گرفته نمی شود، لذا ایام روز به مدت چهل روز خواهد بود؛ این ایام با "چهارشنبه خاکستر" شروع و به مدت چهل و شش روز ادامه پیدا می‌کند. این ایام زمانی برای نگرش به امور روحانی شخصی و تجدید رابطه با خداوند است. این ایام دورانی برای روزه و دعا و بازگشت از گناهان و بخشش است.
تاریخ برگزاری آن بستگی به تاریخ عید پاک داشته و مابین ۱۲ فوریه تا ۱۵ مارس و همزمان با ۲۴ بهمن تا ۲۳ اسفند قرار می‌گیرد. این ایام شامل مراسم متنوعی است که به هر یک از آنها پرداخته خواهد شد.
این چهل روز بر اساس چهل روزی است که عیسای مسیح قبل از شروع خدمتش به روزه پرداخت. قابل ذکر است که عدد چهل بارها در کتاب مقدس برای آماده سازی افراد استفاده شده است که این ایام بازتابی از آنها نیز می‌تواند باشد.

• موسی چهل روز را در کوه سینا با خدا گذراند (خروج ۲۴: ۱۸).
• ایلیا چهل روز و شب را تا رسیدن به کوه حوریب سپری کرد (اول پادشاهان ۱۹: ۸).
• خداوند چهل روز و چهل شب به بارش باران در دوران طوفان نوح ادامه داد (پیدایش ۷: ۴).
• عبرانیان در هنگام عزیمت به سرزمین موعود، برای مدت چهل سال در بیابان بودند (اعداد ۱۴: ۳۳).
• یونس قبل از انجام داوری خدا بر مردم نینوا، به آنها چهل روز برای توبه و بازگشت از گناهان فرصت داد (یونس ۳: ۴).

کلیساها در نقاط مختلف دنیا دارای سنتهای متفاوتی در این ایام هستند. بعضی‌ها از خوردن گوشت به هر شکلی پرهیز می‌کنند؛ برخی فقط گوشت ماهی و لبنیات نمی‌خورند؛ برخی نیز از خوردن غذاهای مورد علاقه خود امتناع می‌کنند. افراد سعی می‌کنند در طی این ایام عادتهای بد خود را چه شخصی و چه عمومی به کنار بگذراند. باشد که این ایام سببی شود که اخلاق ناپسند خود را برای همیشه ترک کنیم.

چهارشنبه خاکستر Ash Wednesday

اولین روز شروع ایام انابت به نام چهارشنبه خاکستر شناخته می‌شود؛ بطور رسمی نام این روز "روز خاکستر" است اما از آن جهت که ایام انابت همواره با روز چهارشنبه آغاز می‌شود بنام "چهارشنبه خاکستر" معروف شده است. قبلا این روز صرفا توسط کلیساهای کاتولیک برگزار می‌شد. اما امروز تقریبا اکثر مسیحیان به برگزاری این روز اقدام می‌کنند، زیرا همه ایمانداران نیاز به توبه دارند.
قابل ذکر است که چنین روزی یا برگزاری چنین روزی هرگز در کتاب مقدس درج نشده است. در واقع برای اولین بار کلیسای کاتولیک روم توسط شورای نیقیه در سال ۳۲۵ بعد از میلاد تصمیم به برقراری ایام انابت گرفت تا فرصتی برای مردم جهت شناخت بیشتر از مسیح و زمانی برای توبه و بازگشت بسوی خدا باشد. اما در سال ۶۰۱ پس از میلاد پاپ گریگوری مراسم چهارشنبه خاکستر را بنیاد نهاد؛ پاپ گریگوری همچنین نقش صلیب با خاکستر بر پیشانی را به عنوان نمادی از توبه برقرار ساخت.
خاکستر این روز معمولا از سوزاندان برگهای نخلی تهیه می‌شود که از سال گذشته از روز نخل بجا مانده و تقدیس شده است.
نقش صلیب با خاکستر به نشانه توبه و فروتن ساختن است و اینکه بیاد آوریم که از خاک بوجود آمده و به خاک باز خواهیم گشت. همچنین به یاد داشته باشیم که خداوند نسبت به قلبهای توبه کننده رئوف و پر از رحمت است. هر چند که کتاب مقدس در مورد چهارشنبه خاکستر چیزی نگفته است، اما در کتاب مقدس و در عهد قدیم، خاکستر همواره نمادی از توبه و فروتنی بوده است (دوم سموئیل ۱۳: ۱۹؛ استر ۴: ۱؛ ایوب ۲: ۸؛ دانیال ۹: ۳).
چهارشنبه خاکستر فقط متعلق به کاتولیک‌ها یا ارتودکس‌ها یا کلیساهای سنتی نیست، بلکه متعلق به تمامی مسیحیان ایمانداری است که نیاز به توبه را در خود می‌بینند و می‌خواهند در ایمان خود زندگی کنند. البته اقدام به توبه کار بسیار خوبی است اما باید به یاد داشته باشیم که ایمانداران باید هر روز از گناهان خود توبه کنند و نه فقط آنرا موکول به ایام انابت و یا روز چهارشنبه خاکستر کنند.

هفته مقدس Holy Week

هفته مقدس ششمین و آخرین هفته از ایام انابت است که در واقع هفته قبل از عید پاک می‌باشد و زمانی است تا ایمانداران آخرین هفته از زندگی مسیح را بر روی زمین به یاد بیاورند. کلیساها در این هفته معمولا به زندگی مسیح و رویدادهای این هفته در دوران مسیح می‌پردازند؛ خوب است که ما در این هفته بر روی درد و رنج، تحقیر، و مرگ مسیح برای نجات ما نیز تمرکز کنیم که این هم بخشی از هفته مقدس است.
برخی از کلیساها بطور سنتی هر روز دارای برنامه خاصی در کلیسا هستند؛ اما معمولا یکشنبه نخل و پنج شنبه میثاق و جمعه نیک از روزهایی هستند که مورد توجه اغلب کلیساها هستند. هر روز از ایام این هفته دارای نام خاص خود و سنتهای خاصی است. ما سعی می‌کنیم تا در حد امکان به شرح هر یک از این روزها بپردازیم.

یکشنبه نخل Palm Sunday

یکشنبه نخل که به آن یکشنبه "شور و شوق" نیز گفته می‌شود، اولین روز از هفته مقدس است. این یکشنبه مصادف است با ورود پیروزمندانه مسیح به اورشلیم که که توسط انبوه جمعیت به عنوان مسیح پادشاه با برگهای نخل مورد استقبال قرار می‌گیرد. این رویداد در هر چهار انجیل نیز ثبت شده است، هرچند که این جمعیت در پنج روز آینده برای مصلوب کردن مسیح فریاد خواهند کشید.
بطور سنتی پرستندگان در کلیسا سرودهای جشن خوانده و برگهایی از نخل را در دست گرفته و تکان می‌دهند. در بسیاری از کلیساها، کودکان بخشی جدایی ناپذیر از این برنامه هستند از آنجایی که آنها از اجتماعات و انجام حرکات خاص به عنوان بخشی از پرستش لذت می‌برند. این فرصت خوبی است تا آنها نیز در زندگی پرستشی به عنوان نمادی از ایمان شریک شوند. به هر حال اغلب کلیساها به وسایل مختلف برنامه‌های خاصی را برای کودکان در نظر می‌گیرند. کلیساها در این یکشنبه بر ورود پیروزمندانه مسیح به اورشلیم تمرکز می‌کنند.

دوشنبه انجیر Fig Monday

دومین روز از هفته مقدس به عنوان دوشنبه مقدس شناخته می‌شود اما به آن دوشنبه انجیر نیز گفته می‌شود؛ این روزی است که مسیح درخت انجیر را مورد خطاب قرار داد و این درخت دیگر هرگز ثمری به بار نیاورد. و این نمادی است که خدا این جهان را جهت ثمر دادن آفرید ولی این جهان در این امر موفق نبود؛ از این جهت بطور سنتی برخی از مسیحیان در این روز انجیر خشک می‌خورند تا آن روز و کار مسیح را و نتیجه آن برای ایمانداران را بیاد بیاورند. در این روز همچنین مسیح وارد معبد شد و آنرا از دلالان و صرافان پاکسازی کرد.

سه شنبه مقدس Holy Tuesday

در این روز عیسای مسیح فریسیان را که از رهبران مذهبی بودند مورد مواخذه قرار داد.

چهارشنبه جاسوس Spy Wednesday

در این روز یهودا اسخریوطی با کاهنان یهودی برای تسلیم نمودن عیسی وارد مذاکره شد و نقشه خیانت به مسیح را طراحی کرد.

ایام تیره Tenebrae

لغت "Tenebrae" یک واژه لاتینی و به معنای "ایام تیره و تاریک" است. این ایام به آخرین سه روز هفته مقدس یعنی پنج شنبه میثاق ، جمعه نیک، و شنبه مقدس اطلاق می‌شود. این ایام در برگیرنده حوادث غم انگیزی است که در زندگی عیسی مسیح از ورود پربرکت به سوی اورشلیم در یکشنبه نخل تا دفن عیسی مسیح پس از مصلوب شدن در جمعه نیک رخ داده بود.

پنج شنبه میثاق Maundy Thursday

این روز با چندین نام متفاوت است که همه در ارتباط با وقایع این روز در دوران مسیح هستند؛ پنج شنبه میثاق، پنج شنبه انعام، پنج شنبه فرمان، و پنج شنبه رنج و عذاب، همگی از نامهایی هستند که با این روز پیوستگی دارند. اما در کشور ما بیشتر با نام پنج شنبه فرمان یا میثاق شناخته می‌شود، زیرا در این روز عیسای مسیح فرمان جدیدی به شاگردان خود و همچنین به ما داد: «۳۴ به شما حکمی تازه می‌دهم که یکدیگر را محبت نمایید، چنانکه من شما را محبت نمودم تا شما نیز یکدیگر را محبت نمایید. ۳۵ به همین همه خواهند فهمید که شاگرد من هستید اگر محبت یکدیگر را داشته باشید» (یوحنا ۱۳: ۳۴-۳۵). این روز بر اساس سنتهای کلیسای با چندین مراسم خاص نیز همراه است.
در این روز عیسای مسیح به شاگردانش فرمان داد تا شام عید پسح را تدارک ببینند که در واقع این آخرین شام عیسای مسیح بود. در این روز ایمانداران اقدام به اجرای مراسم عشای ربانی می‌کنند تا عهد جدید خداوند را که با خون عیسای مسیح بسته شد به یاد بیاورند و با و او و با سایر ایمانداران در اتحاد و یگانگی قرار بگیرند. در این روز بطور سنتی نیز ایمانداران اقدام به شستن پای یکدیگر می‌کنند چنانچه که مسیح پای شاگردان خود را شست. کلیساهای کاتولیک روم نیز معمولا در چنین روزی اقدام به تقدیس ایمانداران با روغن مقدس می‌کنند.

جمعه نیک Good Friday

جمعه هفته مقدس بطور سنتی جمعه نیک یا جمعه مقدس نامیده می‌شود. این روزی برای به یاد آوردن مصلوب شدن و مرگ مسیح بخاطر گناهان ماست. روز به یاد آوردن کار عظیم خداوند برای انسان گناهکار. در این روز کلیساها بر دستگیری، محاکمه، مصلوب شدن، رنج، و دفن شدن مسیح تمرکز می‌کنند و از زاویه‌های مختلف به این وقایع می‌پردازند. جشن شکرگزاری و پرستش از مراسم معمول این روز هستند که در مرکز توجه کلیساها قرار دارند و جلسات کلیسایی در این روز معمولا در هنگام بعد از ظهر برگزار می‌شوند.

شنبه سیاه Black Saturday

شنبه سیاه هفتمین روز از هفته مقدس است روزی که عیسای مسیح در مقبره بود. سه تا از اناجیل حکایت می‌کنند که روز سبت یهودیان بود که نمایانگر هفتمین روز و روز استراحت است. معمولا برخی از کلیسا در این روز مراسم کلیسایی برگزار می‌کنند، در این روز مراسم عشای ربانی گرفته نمی‌شود.
به طور سنتی این روزی برای تعمق و سکوت در تامل نمودن به دنیایی تاریک و بدون امید و بدون آینده است که از فیض خدا دور مانده است. همچنین این روز زمانی برای بیاد آوردن و ادای احترام به ایماندارانی است که جان خود را برای ایمان به مسیح از دست داده‌اند.
برخی از ایمانداران پس از غروب آفتاب و در شب عید پاک با هم تا صبح بیدار مانده و به دعا و نیایش می‌پردازند. شنبه مقدس به طور سنتی بازتابی از انتظار، و زمانی برای گریه و ماتم شبانه است در حالی که صبح شادی در راه است؛ «اشکهای شبانه، صبح شادی در پی خواهد داشت» (مزامیر ۳۰: ۵).

عید پاک Easter

عید پاک یا قیام، روز رستاخیز عیسی مسیح از مردگان و یکی از مهمترین اعیاد مسیحیان پس از کریسمس است. روز یکشنبه برای اولین بار از سوی شورای نیقیه در سال ۳۲۵ میلادی رسماً به عنوان روز قیام مسیح معرفی شد و بدین ترتیب مسیحیان روز یکشنبه را جایگزین روز شنبه یا "شبات" کردند که مطابق شریعت یهود، روز استراحت مذهبی یهودیان بود. بدینسان روز فصح از عید قیام مسیح مجزا گردید.
بدین ترتیب اولین یکشنبه بعد از برآمدن ماه کامل (بدر) پس از رسیدن خورشید به برج حمل را روز قیام دانستند، که می‌تواند میان سوم فروردین تا آخر فروردین (۲۲ مارس تا ۲۵ آوریل) قرار گیرد.
برای آگاهی بیشتر در مورد عید پاک، می‌توانید به گزینه آیینها در عهد جدید مراجعه کنید.

روز صعود Ascension Day

در این روز عیسای مسیح به آسمان صعود کرد و خدمت زمینی او به پایان رسید. این رویداد چهل روز پس از عید پاک و برخاستن مسیح از مردگان جشن گرفته می‌شود.
عیسای مسیح در طی این چهل روز بارها به شاگردان خود ظاهر شده و با آنها صحبت کرده و همسفره شد. و سپس در روز چهلم و در جلوی چشم آنها به آسمان ربوده شد.
این مراسم در قرن چهارم میلادی و توسط آگوستین بنیاد گذاشته شده و بطور رسمی برگزار گردید؛ و همواره این مراسم بطور سنتی در روز پنج شنبه جشن گرفته می‌شود، البته برخی از کلیساها این مراسم و این جشن را در روز یکشنبه برگزار می‌کنند. در این روز معمولا بر بازگشت دوباره مسیح تمرکز می‌شود.

روز پنطیکاست Pentecost Day

مراسم روز پنطیکاست در روز یکشنبه و پنجاه روز پس از عید قیام و ده روز پس از صعود عیسی به آسمان برگزار می‌شود. برای مسیحیان روز پنطیکاست از اهمیت خاصی برخوردار است، زیرا در اولین عید پنطیکاست پس از مرگ و قیام عیسی، روح‌القدس با قدرت عظیم بر شاگردان او نازل شد. در آن زمان، شاگردان از روح‌القدس پر شدند و تعمید روح‌القدس را یافتند. این جشن بر اساس هدیه روح‌القدس به ایمانداران است و همچنین این روز در واقع روز تولد کلیسا در جهان است.
این روز در کشور انگلیس و ایرلند بنام روز ‘Whitsun’ شناخته می‌شود.

یکشنبه تثلیث Trinity Sunday

یکشنبه تثلیث دقیقا یکشنبه پس از پنطیکاست است؛ در این روز کلیساها به بررسی طبیعت خداوند که شامل پدر، پسر، و روح‌القدس است می‌پردازند که نسبت به رویداهای تاریخی از اهمیت ویزه و خاصی برخوردار است. این روز بطور رسمی "آیین تثلیث مقدس" نامیده می‌شود. این یکی از معدود جشنهایی است که بیشتر به تعلیم و اصول مسیحی پرداخته می‌شود تا به وقایع تاریخی در دوران مسیحیت. این جشن یک روزه جهت بیاد آوردن اتحاد و یگانگی در شخصیتهای تثلیث است. کلیساهای شرق معمولا در این روز مراسم خاصی ندارند و اعلام می‌گویند تثلیث نه تنها سالی یک بار بلکه هر یکشنبه با ید مورد احترام و بازگویی قرار گیرد. البته کلیساهای غرب نیز معمولا در طی سال به مبحث تثلیث نیز می‌پردازند، اما این روز خاص را نیز برای پرداختن بیشتر به این مبحث در نظر گرفته اند.

روز نوید Annunciation

این جشن که بنام جشن "بشارت" نیز شناخته می‌شود مربوط به زمانی است که جبرئیل فرشته خداوند به ملاقات مریم رفت و به او خبر خوش مادر مسیح شدن را اطلاع داد، این جشن هر ساله در روز ۲۵ مارس مقارن با ۵ فروردین برگزار می‌شود. این واقعه در انجیل لوقا ۱: ۲۶-۳۸ ثبت شده است. قابل ذکر است که این جشن از قرن پنجم میلادی برقرار شده و شامل دو پیام ویژه است.
۱ - اقدام خدا برای وارد شدن به دنیای انسانها به منظور نجات بشریت.
۲ - موافقت آزادانه مریم باکره برای مادر مسیح شدن.